Вторият гост-лектор за новата академична година в семинара за новогръцки изследвания Νεοελληνικόν Εργαστήριον/Ergasterion Neohellenicum е писателката, поетеса и преводачка Яна Букова, която ще посвети студентите ни в изкуството на поетичния превод. За целта е подбрала стихотворения на двама гръцки следвоенни поети – Милтос Сахтурис и Никос Карузос. Този уъркшоп е и първата от поредицата прояви на съживилия дейността си „Клуб на преводача“ към Дружеството на неоелинистите в България. Заповядайте на 30 октомври 2017 г. от 16:00 ч. в аудитория 176 в Ректората.
Проявата се организира с финансовата подкрепа на фондация „Александър С. Онасис“.
Ο Νίκος Καρούζος γεννήθηκε το 1926 στο Ναύπλιο και πέθανε το 1990 στην Αθήνα. Ο πατέρας του ήταν δάσκαλος. Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, δεν ολοκλήρωσε όμως τις σπουδές του, καθώς ήδη από το 1941 είχε στραφεί στην ποίηση. Η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Η επιστροφή του Χριστού» εκδόθηκε το 1954.
Στους λογοτεχνικούς κύκλους έγινε πιο γνωστός στη δεκαετία του 60’ με τις συλλογές «Η έλαφος των άστρων», «Ο υπνόσακκος» και «Πενθήματα». Ακολούθησαν πολλές ακόμη συλλογές και συγκεντρωτικές εκδόσεις των ποιημάτων του.
Έζησε επί σαράντα χρόνια στην Αθήνα, αλλάζοντας δεκάδες σπίτια και συνοικίες.
Είσοδος
Είναι μία θύρα στα μάτια κάθε νεκρού
με καίει τρόμος απ’ την ηλικία
των λουλουδιών έτσι γρήγορα που φεύγουν
έτσι γρήγορα είναι μια θύρα βαμμένη με τη σιωπή
κι ο θάνατος μονόλιθος.
Κράζει τ’ αηδόνι μαύρος κόρακας και θέλει τη φωνή του
μα δεν έχει γλώσσα η δεύτερη ζωή μας. Καλή νύχτα,
που λέει ο θεατρίνος ή ο ψευδοσκότεινος, δεν υπάρχει
κι ούτε νύχτα κακή κι ακόμη ούτε νύχτα
είναι μονάχα το Δεν το Μη και τ’ Όχι σαν καρπός
του δέντρου με τ’ όνομα Εγώ και τ’ άλλο τ’ όνομα Ταξιδεύω
κι όλα τα λόγια μας εδώ
φενάκη κ’ εσωτερικά τηλέφωνα
είναι μια θύρα φοβερή
γι αυτό κρατούμε τουφέκι το τραγούδι:
Μια θύρα, θύρα η γκρέμιση
το σάλιο του χελιδονιού που φτιάχνει με τα φρύγανα
στα δέντρα ουράνιες φωλιές.
Και χωρίζουμε σε φως και σκοτάδι το Ένα.
Χωρίζουμε τον Οδυρμό σε τύφλωση και θυσία.
Από την συλλογή «Ο υπνόσακκος» 1964
Η χρησιμότητα της απειλής
Έχουν αρχίσει να με κυκλώνουν επικίνδυνα οι ώρες.
Ακούω τα φυλλώματα σήμερα
γίνηκαν ανήσυχα χορικά.
Πρέπει να ζήσω τις αντίστροφες δυνάμεις.
Ω καρδιά μου – τρομαχτικότερη σελήνη!
Από την συλλογή «Λευκοπλάστης για μικρές και μεγάλες αντινομίες» 1971
Έρημος σαν τη βροχή
Διαβαίνω αγιάτρευτος μεσ’ στ’ όνειρό μου
σε δίχτυ μόνος της πρώτης σιωπής
έδειξα τα πτηνά διχάζεται ο δρόμος
η αλήθεια φαρδαίνει πάντα την ορμή.
Κ’ η μοίρα των άστρων
θα είναι τέφρα θα είναι μία μεγάλη πυρική
τώρα μαθαίνω το αίμα μου
δίχως τους δροσερούς υάκινθους
τώρα σε βλέπω δρόμε του καλoύ σαν ειδοποίηση
με κρίνους
έχοντας το σακούλι τ’ αναστεναγμού
κι όλο πηγαίνω
πηγαίνω
στις
πηγές.
Από την συλλογή «Η έλαφος των άστρων» 1962
***
ΜΙΛΤΟΣ ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ
Τα δώρα
Σήμερα φόρεσα ένα
ζεστό κόκκινο αίμα
σήμερα οι άνθρωποι με αγαπούν
μια γυναίκα μού χαμογέλασε
ένα κορίτσι μού χάρισε ένα κοχύλι
ένα παιδί μού χάρισε ένα σφυρί
Σήμερα γονατίζω στο πεζοδρόμιο
καρφώνω πάνω στις πλάκες
τα γυμνά άσπρα ποδάρια των περαστικών
είναι όλοι τους δακρυσμένοι
όμως κανείς δεν τρομάζει
όλοι μείναν στις θέσεις που πρόφτασα
είναι όλοι τους δακρυσμένοι
όμως κοιτάζουν τις ουράνιες ρεκλάμες
και μια ζητιάνα που πουλάει τσουρέκια
στον ουρανό
Δυο άνθρωποι ψιθυρίζουν
τι κάνει την καρδιά μας καρφώνει;
ναι την καρδιά μας καρφώνει
ώστε λοιπόν είναι ποιητής
МИЛТОС САХТУРИС
Даровете
Днес съм облякъл една
топла червена кръв
днес хората ме обичат
една жена ми се усмихна
едно момиче ми подари една раковина
едно момче ми подари един чук
Днес коленича на тротоара
приковавам върху плочите
голите бели стъпала на минувачите
всички са просълзени
но никой не се страхува
всички са просълзени
но гледат към небесните реклами
и към просякинята която
продава козунаци
на небето
Двама души си говорят
но какво прави той? приковава сърцата ни?
да той приковава сърцата ни
значи е поет